Czy taka sytuacja jest możliwa na wniosek zainteresowanego pracownika (studenta) w oparciu o obowiązujące przepisy dotyczące czasu pracy?

W przypadku ustalania pracownikom indywidualnych rozkładów czasu pracy i jeśli pracodawcą jest przedsiębiorca dopuszczalna jest zaproponowana zmiana rozkładów czasu pracy. Jeżeli pracownicy pracują na zmiany robocze dopuszczalne jest również skrócenie tygodniowego odpoczynku, ale nie mniej niż do 24 godzin.
Systemy i rozkłady czasu pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy (art. 150 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy; tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94; dalej k.p.). Inaczej przedstawia się problem ustalania indywidualnych rozkładów czasu pracy, które wprowadza się dla konkretnych pracowników. Jeśli pracownicy pracują w różnych dniach i porach, to pracodawca może opracować indywidualny rozkład czasu pracy dla każdego z nich. Pracodawca na pisemny wniosek pracownika może ustalić indywidualny rozkład jego czasu pracy w ramach systemu czasu pracy, którym pracownik jest objęty (art. 142 k.p.). Przepisy kodeksu pracy wyraźnie pozbawiają pracodawcę możliwości swobodnego ustalania indywidualnych rozkładów czasu pracy poszczególnym pracownikom bez ich zgody. Taki właśnie cel pełni wymóg złożenia przez pracownika wymienionego wyżej wniosku w formie pisemnej. Indywidualny rozkład czasu pracy odnosi się zawsze do systemu czasu pracy, w którym pracownik jest zatrudniony. Zmiana indywidualnego rozkładu czasu pracy odbywa się za porozumieniem pracodawcy z pracownikiem, wchodząc w życie od momentu ustalonego w takim porozumieniu.
W okresie od 22 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2011 r. pracodawców – przedsiębiorców obowiązują przepisy ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 125, poz. 1035) - dalej u.ł.s.k. Część przepisów u.ł.s.k. (art. 9-11 i 13) dotyczy wszystkich przedsiębiorców w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095) - dalej u.s.d.g.
Każdy pracodawca może też ustalić swoim pracownikom w indywidualnych rozkładach czasu pracy ruchome godziny rozpoczynania i kończenia pracy. W takim przypadku ponowne wykonywanie pracy przez pracownika w tej samej dobie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Wykonywanie pracy w tzw. ruchomym rozkładzie czasu pracy nie może jednak naruszać prawa pracownika do dobowego i tygodniowego odpoczynku. Możliwość wprowadzania indywidualnych rozkładów czasu pracy z ruchomymi godzinami pracy wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi. Jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, przedsiębiorca uzgadnia treść porozumienia z reprezentatywnymi organizacjami związkowymi. Jeżeli u danego przedsiębiorcy nie działają zakładowe organizacje związkowe przedłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy wprowadza się w porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego przedsiębiorcy (art. 10 u.ł.s.k.).
W każdym tygodniu pracownikowi przysługuje nieprzerwany 35-godzinny odpoczynek (art. 133 § 1 k.p.). Przez tydzień należy rozumieć siedem kolejnych dni kalendarzowych, poczynając od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego (art. 128 § 3 k.p.). Okres 35–godzinnego odpoczynku tygodniowego obejmuje 11-godzinny odpoczynek dobowy przypadający w danym dniu.
Ustawodawca przewidział trzy wyjątki od obowiązku udzielania pracownikom nieprzerwanego 35–godzinnego nieprzerwanego odpoczynku tygodniowego. Odpoczynek tygodniowy może być skrócony do nie mniej niż 24 godzin w przypadku:
pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy,
konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii oraz
zmiany pory wykonywania pracy przez pracownika w związku z jego przejściem na inną zmianę, zgodnie z ustalonym rozkładem czasu pracy (art. 133 § 2 k.p.).
Pracodawca nie ma obowiązku udzielenia pracownikowi czasu wolnego w zamian za skrócenie tygodniowego okresu odpoczynku.
Magdalena Barbara Rycak - specjalista z zakresu prawa pracy