Wysokość świadczenia zróżnicowana byłaby w zależności od odległości do zakładu pracy.

Środki z ZFŚS nie mogą być przeznaczane do pokrycie kosztów dojazdu pracownika do pracy.

Środki z ZFŚS można wydatkować na ściśle określone cele. W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) - dalej u.z.f.ś.s., są nimi: działalność socjalna, dofinansowania zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego. Dofinansowanie dojazdów do pracy nie mieści się w żadnej z wymienionych form działalności, dotyczy to również najczęściej wybieranej przez pracodawców działalności socjalnej.

W ramach tej działalności mieści się: wypoczynek, działalność kulturalno-oświatowa, sportowo-rekreacyjna, opieka nad dziećmi w żłobkach i określonych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe. Zakres działalności socjalnej określony jest ustawowo (art. 2 pkt 1 u.z.f.ś.s.) i nie może być zmieniony. Pokrycie kosztów dojazdów pracownika do pracy nie jest działalnością socjalną. Trudno byłoby uzasadnić przyznanie z funduszu pomocy materialnej - finansowej na ten cel. Świadczenie to określone jest w ustawie mianem pomocy, zakłada zatem konieczność udzielenia wsparcia i zwykle związane jest z określoną (trudną) sytuację świadczeniobiorcy. Powinno być przyznawane w oparciu o kryteria socjalne (sytuacja życiowa, rodzinna, materialna), odległość z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca pracy takim kryterium nie jest.