Zgodnie z art. 13 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121) - dalej u.s.u.s. pracownicy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Ponadto w tych samych terminach podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu - tak stanowi art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.).
 

Czytaj:  Pracodawco zaoszczędź na składkach ZUS

 
Pracodawca jako płatnik składek jest obowiązany do zgłoszenia zatrudnionych pracowników do ubezpieczeń społecznych od dnia nawiązania stosunku pracy oraz do wyrejestrowania ich z tych ubezpieczeń od dnia następującego po dniu ustania stosunku pracy (art. 36 u.s.u.s.).

Ciągłość pracy

Jeżeli pomiędzy kolejnymi umowami o pracę zawartymi z tym samym pracodawcą występują dni przerwy zgodnie z przepisami u.s.u.s. pracownik powinien zostać wyrejestrowany z ubezpieczeń przez pracodawcę, a następnie ponownie zgłoszony do ubezpieczeń, tak aby okresy podlegania ubezpieczeniom pokrywały się z okresami zatrudnienia określonymi w zawartych umowach o pracę. W związku z powyższym pracownik w dniach przerwy pomiędzy umowami nie podlega ubezpieczeniom. Zatem dni przerwy w przyszłości przy ustalaniu uprawnień do świadczeń emerytalno-rentowych będą traktowane jako okresy nieskładkowe i nie zostaną zaliczone do stażu uprawniającego do świadczeń. Powyższe wynika z art. 5 i 6 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 z późn. zm.). Przy ustalaniu prawa do świadczeń emerytalnych przyjmuje się udokumentowany wymiar okresów w tym składkowych, uwzględniając lata, miesiące i dni. Zatem niekiedy dla osoby ubiegającej się o świadczenie istotne może być posiadanie nawet tych dwóch dni więcej podlegania ubezpieczeniom jako pracownik. 
 
 
 

Przykład 

Pracownikowi skończyła się umowa o pracę z firmą 30- go w piątek. Następną umowę o pracę zawarł od poniedziałku 3-go. W związku z tym ma przerwę w ubezpieczeniu (1-go i 2-go).

Jakie może spowodować w przyszłości dla niego konsekwencje brak ciągłości w ubezpieczeniu?

W przypadku zakończenia umowy 30-tego dnia miesiąca (ostatni dzień tego miesiąca) oraz zawarcie kolejnej umowy o pracę w ciągłości tj. od 1-go dnia następnego miesiąca nie będzie powodowało przerwy w podleganiu przez pracownika ubezpieczeniom. Nie ma przy tym znaczenia, że pracownik stawi się w pracy w poniedziałek 3-go. Dodatkowo w takim przypadku nie będzie konieczne wyrejestrowywanie go z ubezpieczeń oraz ponowne zgłaszanie do nich, gdyż zostanie zachowana ciągłość podlegania ubezpieczeniom.
Natomiast dwudniowa przerwa zasadniczo nie będzie miała wpływu na nabycie prawa do zasiłku chorobowego, jeżeli łącznie z okresem zatrudnienia na podstawie poprzedniej umowy pracownik będzie posiadał 30 dni obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego. Jest to zgodne z art. 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 159), w myśl którego do okresu 30 dni nieprzerwanego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu zaliczamy poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni.
 
Zatem z punktu widzenia pracownika jak i pracodawcy w przypadku podpisywania kolejnych następujących po sobie umów o pracę korzystniejsze jest zawieranie ich w ciągłości.
 
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj do Serwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych