W sytuacji gdy pracownik, który na dzień 31 grudnia nabył prawo do zasiłku chorobowego choruje nadal, od 1 stycznia będzie uprawniony do zasiłku chorobowego za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy. W przypadku rozwiązania stosunku pracy z takim pracownikiem w świadectwie pracy w pkt 4 ppkt 4 pracodawca powinien wpisać "pracownik był niezdolny do pracy przez okres 0 dni", bowiem w roku ustania stosunku pracy pracownikowi nie zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe.

Świadectwo pracy

Na podstawie przepisów art. 97 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p., w przypadku rozwiązania i wygaśnięcia stosunku pracy pracodawca obowiązany jest wydać pracownikowi świadectwo pracy. Z przepisów k.p. i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz. U. Nr 60, poz. 282 z późn. zm.) wynika zakres podawanych w świadectwie pracy informacji. Ponadto w załączniku do rozporządzenia zawarty jest wzór świadectwa pracy i wyjaśnienia dotyczące sposobu jego wypełniania. Na podstawie wyjaśnień w pkt 4 ppkt 4 świadectwa pracy pracodawca powinien wpisać ilość dni za które pracownik otrzymał wynagrodzenie chorobowe zgodnie z art. 92 k.p., w roku kalendarzowym w którym ustał stosunek pracy.

 

Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy

Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy przysługuje za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego (art. 92 k.p.). 

W sytuacji gdy pracownik zaczyna chorować przed końcem roku i na dzień 31 grudnia otrzymuje wynagrodzenie chorobowe od 1 stycznia następnego roku uzyska prawo do wynagrodzenia chorobowego za pierwsze 33 lub 14 dni choroby. Natomiast pracownik, który na dzień 31 grudnia nabył prawo do zasiłku chorobowego i nadal choruje, od 1 stycznia będzie uprawniony do zasiłku chorobowego za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy. 

W sytuacji opisanej w pytaniu nieprzerwany okres niezdolności do pracy, za który pracownica otrzymała zasiłek chorobowy trwał od 12 października 2010 r. do 13 marca 2011 r. Po tym okresie choroby do dnia ustania stosunku pracy w 2011 r. pracownica nie chorowała, nie uzyskując wynagrodzenia chorobowego. W konsekwencji w świadectwie pracy w pkt 4 ppkt 4 pracodawca powinien wpisać, że pracownik był niezdolny do pracy przez okres 0 dni. Pracownica w przypadku niezdolności do pracy na skutek choroby w trakcie zatrudnienia u następnego pracodawcy będzie miała prawo do 33 lub 14 dni wynagrodzenia chorobowego przysługującego za 2011 r.

 

Przykład 1:

Pracownica (nie ukończyła 50 roku życia), której umowa kończy się 30 maja 2011 r., chorowała nieprzerwanie od 12 października 2010 r. do 13 marca 2011 r.. W świadectwie pracy w pkt 4 ppkt 4 "pracownik był niezdolny do pracy przez okres", pracodawca wpisał 0 dni, bowiem w roku 2011 nie zostało wypłacone pracownicy wynagrodzenia chorobowe.

 

Przykład 2:

Pracownica (nie ukończyła 50 roku życia), której umowa kończy się 30 maja 2011 r., chorowała nieprzerwanie od 12 grudnia 2010 r. do 13 marca 2011 r., na dzień 31 grudnia 2010 r. uzyskując prawo do wynagrodzenia chorobowego. W świadectwie pracy w pkt 4 ppkt 4 "pracownik był niezdolny do pracy przez okres", pracodawca wpisał 33 dni, bowiem w 2011 r. pracownicy wypłacono wynagrodzenie chorobowe za 33 dni.