Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy - art. 128 KP. Na pozostawanie w dyspozycji pracodawcy składa się gotowość pracownika do świadczenia pracy określonego rodzaju oraz obecność pracownika na wyznaczonym miejscu pracy.
 

Zdaniem Sądu Najwyższego...
Jak stwierdził SN w uchwale z dnia 18 marca 1998 r., III ZP 20/97, OSNAPiUS 1998, nr 21, poz. 619, okres pozostawania w dyspozycji pracodawcy rozpoczyna się z chwilą stawienia się pracownika w zakładzie lub innym miejscu wyznaczonym do świadczenia pracy, a kończy z upływem dniówki roboczej lub wyjątkowo później - w momencie zaprzestania wykonywania dodatkowych czynności zleconych przez pracodawcę (w razie polecenia pracy w godzinach nadliczbowych).
Zgodnie z powyższym, czas pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy (a tym samym czas pracy pracownika) w braku odmiennych uregulowań wewnątrzzakładowych rozpoczyna się z chwilą, w której pracownik stawił się w zakładzie pracy.
 
 
Wewnętzrne regulacjedecydujące
Pracodawca może jednak określić w regulaminie pracy konkretne godziny pracy pracownika (np. wskazać, iż w zakładzie pracy praca wykonywana jest w godzinach 8:00 – 16:00), jak również określić, iż przebywanie w zakładzie pracy przed określoną godziną lub po zakończeniu dniówki roboczej nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. W tym ostatnim przypadku warto jednak dodać, iż pracy w godzinach nadliczbowych nie stanowi jedynie takie pozostawanie przez pracownika poza godzinami normalnej pracy, które nie wynika z polecenia pracodawcy lub które nie zostało przez niego zatwierdzone.
Wobec powyższego jest prawnych przeszkód, aby w regulaminie pracy zawarty był zapis, że nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych przebywanie na terenie zakładu pracy na 15 minut przed rozpoczęciem pracy zgodnie z rozkładem czasu obowiązującym pracownika. Dodatkowo warto jednak uregulować kwestię tego kiedy wcześniejsze przyjście pracownika do pracy stanowić jednak będzie pracę nadliczbową, np. poprzez wskazanie iż taka praca może zostać wyraźnie zlecona przez pracodawcę lub przez niego zaakceptowana.