W art. 97 KP wprowadzono zasady wydawania tzw. zbiorczych świadectw pracy. Zgodnie z art. 97 § 11 k.p., jeżeli pracownik pozostaje w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy na podstawie umowy o pracę na okres próbny, umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy obejmujące zakończone okresy zatrudnienia na podstawie takich umów, zawartych w okresie 24 miesięcy, poczynając od zawarcia pierwszej z tych umów.  Świadectwo pracy  wydaje się w dniu upływu tego terminu. Jeżeli jednak rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy o pracę nawiązanej przed upływem 24 miesięcy przypada po upływie tego terminu, świadectwo pracy wydaje się w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia takiej umowy o pracę (art. 97 § 12 k.p.).

 
 
Przykład 

Pracownik miał podpisane następujące umowy o pracę:

1) od 7 stycznia 2014 r. do 6 marca 2014 r. - umowa na czas określony,

2) od 7 marca 2014 r. do 13 września 2014 r. -umowa na czas określony,

3) od 14 września 2014 r.- umowa na czas nieokreślony (umowa trwa nadal).

Czy pracodawca miał obowiązek wystawić zbiorcze świadectwo pracy bezpośrednio przed podpisaniem umowy na czas niokreślony, czy dopiero gdy minie 24 miesiące od podpisania pierwszej umowy czyli 6 stycznia 2016 r. za wszystkie umowy terminowe?

Pierwszy wniosek, jaki nasuwa się po analizie ww. przepisów jest taki, że kluczowy jest upływ 24 miesięcy zatrudnienia. Jednakże należy zwrócić uwagę, że zbiorcze świadectwo pracy obejmuje jedynie zatrudnienie na podstawie umów na czas określony i nie może rozciągać się na okres pracy na podstawie umowy na czas nieokreślony. Oznacza to, że po ustaniu zatrudnienia terminowego i przejściu na bezterminowe, należy wystawić zbiorcze świadectwo pracy.
 
 
W powyższym przypadku dokument ten należało więc sporządzić 13 września 2013 r. Pracodawca, który nie dopełnił swojego obowiązku może jednak naprawić ten błąd, wystawiając w najbliższych dniach świadectwo pracy za zatrudnienie na podstawie umów terminowych.
Jeśli chodzi o możliwe konsekwencje niewydania świadectwa w terminie, to najistotniejsza reguła jest wskazana w art. 99 § 1 k.p. Zgodnie z tym przepisem, pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy. Przepis ten nie znajdzie zastosowania w sytuacji z przykładu. Pracownik jest bowiem nadal zatrudniony u pracodawcy i nie podejmował działań, w związku z którymi potrzebne byłoby mu świadectwo pracy. Warto też zauważyć, że zgodnie z art. 281 pkt 6 k.p., nieprowadzenie dokumentacji w sprawach pracowniczych jest wykroczeniem, ale pracodawca taką dokumentację prowadzi, a popełniony błąd naprawił. Możliwe jest jedynie, że podczas wystąpienia pokontrolnego PIP zwróciłby uwagę na opóźnienie i zalecił wyższą staranność przy wystawianiu świadectw pracy.