Brak obowiązku opłacania składek na FEP rozciąga się również na umowy cywilnoprawne, które zawarł pracodawca z pracownikami etatowymi. Tak twierdzi ZUS w interpretacji przepisów, o którą zwróciła spółka komunikacji miejskiej. Miała wątpliwość czy powinna odprowadzać składkę FEP za pracowników, którzy na podstawie umów zleceń pracują w szczególnych warunkach.
 
 
We wniosku o interpretację przepisów chodziło o kierowców autobusów miejskich. Ich praca traktowana jest przez pracodawcę jako praca w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych - dalej u.e.p. Firma opłacała więc za każdego z nich składkę na FEP. Jej wysokość jest naliczana od pełnego przychodu, który jest podstawą składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe. Jednak z częścią załogi firma zawarła dodatkowe umowy zlecenia. Ich przedmiot był jednak inny niż podstawowej umowy o pracę. Kierowanie autobusem miejskim miało charakter incydentalny, kilka razy w miesiącu po ok. 4 godziny. Aby jednak wykonywać tę pracę pracownicy musieli spełnić kwalifikowane uprawnienia, niezbędne i wymagane do przewozu osób komunikacją zbiorową.
 
 
 
Pracodawca we wniosku twierdził, że zgodnie z art. 2 pkt 3 u.e.p. pracownikiem jest ubezpieczony, o którym mowa w art. 6 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1, 2a i ust. 6 pkt 2 u.s.u.s. i podlegający ubezpieczeniu emerytalnemu z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Poza tym, zgodnie z art. 8. ust. 2 u.s.u.s. za pracownika uważa się także osobę wykonującą swoje obowiązki na podstawie umów: agencyjnej, zlecenia lub innej o świadczeniu usług, jeśli zostały one zawarte z pracodawcą, z którym druga strona takiego kontraktu pozostaje w stosunku pracy. Z tego powodu pracodawca miał wątpliwości, czy musi odprowadzać składki na FEP także za kierowców zleceniobiorców, którzy są równocześnie jej pracownikami. Firma stwierdziła, że składki powinna opłacać tylko za pracowników, którzy w ramach etatów wykonują pracę w szkodliwych warunkach. ZUS podzielił to stanowisko.
 
Argumentował, że zgodnie z art. 35 ust. 1 i 2 u.e.p. składki na FEP opłaca się za pracownika, który spełnia łącznie warunki: urodził się po 31 grudnia 1948 r. oraz wykonuje prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3. Przy czym, pracownikiem jest osoba fizyczna, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1, 2a i ust. 6 pkt 2 u.s.u.s., czyli zatrudniona w ramach stosunku pracy albo wykonująca działalność twórczą lub artystyczną tancerzy zawodowych i podlegająca ubezpieczeniu emerytalnemu z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.
Zdaniem ZUS przy ustalaniu obowiązku odprowadzania danin na FEP nieistotne jest, jakie stosunki prawne łączą przedsiębiorcę z osobą zatrudnioną na podstawie umowy cywilnoprawnej, a także warunki i rodzaj wykonywanej przez nią pracy.
 
Chcesz być na bieżąco? Zajrzyj do Serwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych