Firma oddelegowuje pracowników do pracy na terenie Unii (Niemcy), w charakterze opiekunów osób starszych. Polski pracodawca zawiera z pracownikami umowę zlecenia na kwotę brutto 2.000 zł lub 1.500 zł. Pracownik dodatkowo otrzymuje dietę za każdy dzień pracy na terenie Niemiec. Pracodawca odprowadza składki ZUS i podatek dochodowy w Polsce. Zachowuje również okresy odpowiednie dla oddelegowania.

Zleceniobiorca przejściowo wykonujący pracę na terytorium Niemiec podlega w tym okresie polskiemu ustawodawstwu z zakresu zabezpieczenia społecznego, jeżeli są spełnione warunki określone w art. 12 ust. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L nr 166 z 30.04.2004 r. z późn. zm.) – dalej r.s.k.s.z.s. i ZUS wystawił zaświadczenie na formularzu A1. Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne takiego zleceniobiorcy nie może być niższa od kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 r.s.k.s.z.s., osoba, która wykonuje działalność jako pracownik najemny w państwie członkowskim UE w imieniu pracodawcy, który normalnie tam prowadzi swą działalność, a która jest delegowana przez tego pracodawcę do innego państwa członkowskiego UE do wykonywania pracy w imieniu tego pracodawcy, nadal podlega ustawodawstwu pierwszego państwa członkowskiego UE, pod warunkiem że przewidywany czas takiej pracy nie przekracza 24 miesięcy i że osoba ta nie jest wysłana, by zastąpić inną osobę. Z art. 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L Nr 284 z 30.10.2009 r.) – dalej r.d.w.r., wynika, że za "osobę, która wykonuje działalność jako pracownik najemny w państwie członkowskim w imieniu pracodawcy, który normalnie tam prowadzi swoją działalność, a która jest delegowana przez tego pracodawcę do innego państwa członkowskiego" uważa się także osobę zatrudnioną w celu oddelegowania jej do innego państwa członkowskiego, pod warunkiem że osoba ta bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia podlega już ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma jej pracodawca, a sformułowanie "który normalnie tam prowadzi swą działalność" odnosi się do pracodawcy zazwyczaj prowadzącego znaczną część działalności, innej niż działalność związana z samym zarządzeniem wewnętrznym, na terytorium państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę, z uwzględnieniem wszystkich kryteriów charakteryzujących działalność prowadzoną przez dane przedsiębiorstwo. Osobie, która spełnia warunki określone w art. 12 ust. 1 r.s.k.s.z.s. właściwa instytucja ubezpieczeniowa państwa wysyłającego wystawia zaświadczenie na formularzu A1 potwierdzające, że w okresie delegowania do państwa przyjmującego nadal podlega ona jego ustawodawstwu z zakresu zabezpieczenia społecznego. Tym samym zleceniobiorca przejściowo wykonujący pracę na terytorium Niemiec podlega w tym okresie polskiemu ustawodawstwu z zakresu zabezpieczenia społecznego, jeżeli są spełnione warunki określone w art. 12 r.s.k.s.z.s. i ZUS wystawił zaświadczenie na formularzu A1.

 

W myśl § 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) – dalej r.s.z.u.p.w., przepisy § 2-4 r.s.z.u.p.w. stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Na mocy § 2 ust. 1 pkt 16 r.s.z.u.p.w. nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zleceniobiorców część wynagrodzenia w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), czyli w 2011 r. – od kwoty 3359,00 zł.