W wypowiedzeniu umowy o pracę, które pracownik otrzymał, podane są dwa powody: zmiany organizacyjne (powodujące likwidację etatu) oraz niesubordynację (niestaranne wykonywanie obowiązków, opuszczanie miejsca pracy bez usprawiedliwienia).
Czy podanie dwóch powodów było błędem i może mieć znaczenie przed sądem pracy?

Obowiązujące przepisy prawa nie stoją na przeszkodzie podaniu w wypowiedzeniu umowy o pracę na czas nieokreślony kilku przyczyn, które będą je uzasadniały. Należy jednak pamiętać, że nie może to prowadzić do powstania niejasności co do tego, jaki był rzeczywisty powód dokonania tego wypowiedzenia. Podane przez Państwa przyczyny moim zdaniem mogą być źródłem wątpliwości co do rzeczywistej sytuacji prawnej pracownika.

W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie. Uregulowanie to jest jednym z przejawów ochrony stałości zatrudnienia i praw pracownika.

Przyczyna wskazana w wypowiedzeniu umowy o pracę musi być rzeczywista i konkretna. Jak wskazuje się w orzecznictwie, podanie przyczyny pozornej jest równoznaczne z jej brakiem (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1999 r., I PKN 304/99, OSNAPiUS 2001, nr 4, poz. 118) i skutkuje naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów. Jednocześnie podkreśla się, że "(...) Pracodawca winien podać wszystkie, jakie uzasadniają rozwiązanie umowy o pracę. W toku postępowania sądowego może bowiem okazać się, że przyczyna, która uzasadniała rozwiązanie umowy o pracę, po zbadaniu stanu faktycznego, nie spełnia tego warunku" (U. Jackowiak [red.], M. Piankowski, J. Stelina, W. Uziak, A. Wypych-Żywicka, M. Zieleniecki, Kodeks pracy z komentarzem, Fundacja Gospodarcza, 2004, wyd. IV).

Wskazując przyczyny uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę musicie jednak Państwo pamiętać, że nie mogą być ze sobą sprzeczne i nie mogą prowadzić do powstawania na tym tle niejasności. Powody, o których mowa w pytaniu co prawda nie wykluczają się wzajemnie, mogą jednak budzić pewne wątpliwości co do sytuacji prawnej pracownika. Pierwsza z podanych przyczyn jest bowiem przyczyną niedotyczącą pracownika, a druga przyczyną dotyczącą pracownika. Jeśli więc podlegacie Państwo przepisom ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.), może w tym wypadku powstać wątpliwość co do konieczności zastosowania jej przepisów.