W 1997 r. zatrudnili艣my pracownika ze statusem rencista z lekkim stopniem niepe艂nosprawno艣ci. Pracownik ten mia艂 wyp艂acon膮 odpraw臋 rentow膮 w poprzednim zak艂adzie pracy. W trakcie zatrudnienia w naszym urz臋dzie pracownik naby艂 uprawnienia emerytalne i w roku bie偶膮cym rozwi膮za艂 stosunek pracy przechodz膮c na emerytur臋. Urz膮d nie wyp艂aci艂 odprawy emerytalnej, gdy偶 pracownik mia艂 wyp艂acon膮 odpraw臋 rentow膮 w poprzednim zak艂adzie pracy.
Czy w zwi膮zku z tym w my艣l ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zak艂adowym funduszu 艣wiadcze艅 socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z p贸藕n. zm.) takiego emeryta nale偶y obj膮膰 艣wiadczeniami socjalnymi z naszego urz臋du?

Zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zak艂adowym funduszu 艣wiadcze艅 socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z p贸藕n. zm.) pracodawcy sprawuj膮cy opiek臋 socjaln膮 nad emerytami i rencistami, w tym tak偶e ze zlikwidowanych zak艂ad贸w pracy, mog膮 zwi臋kszy膰 ZF艢S o 6,25% przeci臋tnego wynagrodzenia miesi臋cznego na ka偶dego emeryta i rencist臋 uprawnionego do tej opieki.


Tak naprawd臋, to wszystko jednak zale偶y od tego, co jest zapisane w zak艂adowym regulaminie 艣wiadcze艅 socjalnych - przepisy powy偶szej ustawy nie definiuj膮 bowiem emeryt贸w i rencist贸w, ani nie wprowadzaj膮 w tym zakresie 偶adnych regulacji. Je偶eli zatem regulamin nie zawiera postanowie艅 przeciwnych, emeryta w przedstawionej sytuacji mo偶na uzna膰 za emeryta zak艂adowego, a tym samym udziela膰 mu 艣wiadcze艅 z ZF艢S, na zasadach przewidzianych dla emeryt贸w - by艂ych pracownik贸w.